Gdy stajemy nad grobem bliskich, których żegnamy, rodzą się w nas pytania o sens życia: Dokąd zmierzamy? Czy jest życie po śmierci? Zastanawiamy się czy w sprawie nieba, śmierci i piekła, jedni mają rację czy drudzy? Kto ma rację? Kto mówi prawdę?

Rozstrzygającym  w tej sprawie są słowa Jezusa. On nie tylko głosi prawdę, ale On sam jest wcieloną prawdą:

Jana 14:6 Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie.

Jezus nie tylko ją głosił, jak wielu mędrców, filozofów, ale ją poświadczał poprzez swoje dzieła, które dokonywał wśród ludu i objawiał moc Boga.

Mateusza 7,28-29 - 'zdumiewały się tłumy nad nauką jego.  Albowiem uczył je jako moc mający, a nie jak ich uczeni w Piśmie.

Zatem, co Jezus mówił o życiu po śmierci, niebie i piekle?

Bogatą w treść jest biblijna opowieść o żebraku Łazarzu i bogaczu (Ew. Łukasza 16,19-31). Zaznaczam wyraźnie, że jest to opowieść, a nie przypowieść!

O Łazarzu wiemy niewiele, miał bardzo ciężkie życie: trud, cierpienie, głód, niedosypianie, wzgarda - był przecież żebrakiem, ciężka wrzodowa choroba gdzie jedynie psy lizały jego rany (przynosząc mu jakieś ukojenie). Lecz jego serce należało do Boga. Gdy umarł aniołowie zanieśli go na 'Łono Abrahama' (w.22) . Czy znalazł się tam bo był biedny i schorowany? Nie!

W Ew. Jana 5,24 - Jezus powiedział:  Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, kto słucha słowa mego i wierzy temu, który mnie posłał, ma żywot wieczny i nie stanie przed sądem, lecz przeszedł ze śmierci do żywota. To ufanie Bogu i zważanie na Jego Słowo musiało być obecne w życiu Łazarza.

W tym samym czasie umarł też i bogacz, u którego wrót, leżał za życia Łazarz, aby znaleźć trochę współczucia i pomocy. Niestety, nie znalazł, chociaż stół bogacza był obfity.

Co wiemy o jego losie po śmierci:

(Łukasz 16,22) -  umarł też bogacz i został pochowany.

Według ludzkiego mniemania obydwóch spotkał ten sam los. Umarli. Ale Jezus wprowadza nas poza zasłonę życia i śmierci, aby pokazać nam ich dalszy los. Chociaż w ciele są umarli, w duchowej rzeczywistości żyją, ale przebywają w dwóch skrajnie różnych miejscach. Łazarz odpoczywa na 'Łonie Abrahama' i doznaje pociechy i ukojenia, jak napisano w wierszu 25b: 'teraz on tutaj doznaje pociechy, a ty męki cierpisz.  Do Łazarza pasuje również Słowo napisane w Apokalipsie 14, 13: I usłyszałem głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni (czyli szczęśliwi - przyp.autora) są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę, mówi Duch, odpoczną po pracach swoich; uczynki ich bowiem idą za nimi.  Tyle o Łazarzu.