Poniższy artykuł jest kontynuacją publikacji pt. Zagrożeni pychą.

Poniższe studium nie ma na celu narzuć prywatnego sposobu myślenia w tej sprawie, ale przybliżyć, możliwie jak najwierniej wolę Boży ukazaną w Biblii:

Jakuba 1:23-25 Bo jeśli ktoś jest słuchaczem Słowa, a nie wykonawcą, to podobny jest do człowieka, który w zwierciadle przygląda się swemu naturalnemu obliczu; (24) Bo przypatrzył się sobie i odszedł, i zaraz zapomniał, jakim jest. (25) Ale kto wejrzał w doskonały zakon wolności i trwa w nim, nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą; ten będzie błogosławiony w swoim działaniu.

Boże ostrzeżenie dla niepokornych oraz Boże obietnice dla pokornych:

Czy dzisiaj pokora się opłaca?

Boże obietnice i błogosławieństwa dla pokornych:

1) Bóg ma w nich upodobanie i ozdabia ich zbawieniem

Psm 149:4         Bo Pan upodobał sobie lud swój, Pokornych ozdabia zbawieniem!

2) Mają obietnice dziedziczenia, zbawienia i obfity pokój:

Psm 37:11        Lecz pokorni odziedziczą ziemię I rozkoszować się będą obfitym pokojem.

Por. Mat 5:5      Błogosławieni cisi, albowiem oni posiądą ziemię.

Iz 29,19         pokorni zaś na nowo będą się radować Panem, a ubodzy weselić Świętym Izraelskim.

3) Mają obietnicę usynowienia

Mat 5:9              Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni synami Bożymi będą nazwani.

4) Pokorni mogą cieszyć się Bożym prowadzeniem

Psm 25:29        Prowadzi pokornych drogą prawa i uczy ich drogi swojej.

5) Pokorni mogą liczyć na Bożą osłonę i podniesienie

Sof 2:3            Szukajcie Pana, wszyscy pokorni ziemi, którzy wypełniacie jego prawo! Szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory, może się ukryjecie w dniu gniewu Pana.

Psm 147:6        Pan podnosi pokornych, Bezbożnych do ziemi poniża.

6) Pokorny ma Boży charakter - jest współczujący, łagodny, cierpliwy i opanowany:

Kol 3:12           Przeto przyobleczcie się jako wybrani Boży, święci i umiłowani, w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość,

Przyp 25:15     Cierpliwością można przekonać sędziego, a łagodny język łamie kości.

Przyp 16:32   Więcej wart jest cierpliwy niż bohater, a ten, kto opanowuje siebie samego, więcej znaczy niż zdobywca miasta.

7) Pokorny jest roztropny, nie gniewa się, przebacza i nie chowa urazy za swoje krzywdy:

Przyp 19:11     W cierpliwości zaznacza się roztropność człowieka, a chlubą jego jest, gdy zapomina o krzywdach.

Mówiąc to innymi słowy:

1. Pyszny człowiek traci każde błogosławieństwo obiecane ludziom pokornego serca, i z Bożej ręki może oczekiwać jedynie sądu.
2. Prawdziwa pokora jest zdrową rzeczą:
   1. pokorny człowiek przyjmuje prawdę o sobie,
   2. uznaje, że nie ma w nim nic dobrego.
   3. wierzy, że z dala od Boga jest niczym, i nic dobrego bez Niego nie może uczynić.
   4. Wierzy jednak, że w Chrystusie jest dzieckiem Bożym i w Nim może wszystko; to znaczy to co jest zgodne Jego wolą wobec niego.
3. Jest też psudo-pokora, którą trudno odróżnić od tej prawdziwej, i która zadomowiła się u wielu chrześcijan. Smutne jest to, że nie zauważają tego, że jest ona fałszywa.

Pseudo-pokora jest to inne oblicze naszej dumy:

Widoczna jest w obłudnej modlitwie człowieka, który potrafi w publicznej modlitwie na zgromadzeniu potępić otwarcie samego siebie przed Bogiem i wyznać, że słaby, grzeszny i głupi; a za chwilę po zgromadzeniu, potrafi z gniewem oburzyć się, gdy to samo mówi mu jego żona, brat lub siostra.

Jednak modlitwa osądzająca samego siebie może być całkowicie szczera i pomimo wzajemnej sprzeczności, szczerą może być również obrona siebie samego przed osądzaniem innych. Chodzi o to, że takie zachowanie nie przynosi nam chluby przez sprawiedliwym Bogiem. W istocie rzeczy jest to nasza duma!

Zadufanie i pycha - egocentryzm

Ma miejsce wtedy, kiedy myślimy wyłącznie o sobie i oczekujemy dla siebie wielkich rzeczy, a kiedy one nie przychodzą jesteśmy tym zgorszeni i zawiedzeni. Gorszymy się tym, że upadamy, ponieważ mamy wobec siebie zbyt duże oczekiwania. Mamy przecież czyste ideały: pragniemy być bardziej świętymi od innych ludzi w Zborze; pragniemy też być wyjątkowi w swoim otoczeniu, a jeśli się uda to i w swoim pokoleniu. Chętnie mówimy zepsuciu innych, o wyjątkowej Bożej łasce wobec nas; a pod maską pozornej wiary ufamy tylko sobie, promujemy samych siebie i żyjemy tylko dla siebie! To jest właśnie zadufanie i pycha ? po prostu egocentryzm!

 Fałszywa pokora oraz wyrzuty sumienia

Myślę, że uczucie rozczarowania, żalu i zwątpienia nie jest wam obce. Te doświadczenia potrafią być bardzo bolesne. Jeżeli nasze aspiracje, są większe od naszych możliwości i nadomiar złego - okoliczności nam nie sprzyjają, to nasze serce zamiast pokoju i zaufania napełniają się żółcią żalu i zwątpienia. W końcowej fazie rozczarowania odrzucamy samych siebie. Na koniec, zamiast Bożej miłości w sercu, czujemy już tylko obrzydzenie nawet do samych siebie. Właśnie, wtedy następuje diabelski atak na nasze sumienie. Jest to bardzo niebezpieczny moment rozlewania w nas się diabelskiej trucizny. Nasze sumienie jest wtedy nierzetelne, zamroczone; zwodzi nas, że nasze samopotępianie się jest dowodem skruchy i pokory.

W rzeczywistości odrzucamy przebaczenie, gdyż nasza pycha i wyniosły duch nie pozwalają nam uniżyć się poniżej własnych wyobrażeń o nas samych! Przykładem tego jest nasz żal wobec naszych dzieci, że zawiodły nas w naszych oczekiwaniach. Tak naprawdę chodzi tu bardziej o nasze ambicje i miłość do samych siebie niż do naszych dzieci.

Prawdziwa pokora

1. Człowiek prawdziwie pokorny nie będzie miał upodobania w sobie samym. Dobrze wie, że dobry jest tylko Bóg, a nie on sam. Nie będzie, zatem szukał własnej chwały i uznania. Odda Bogu wszelką chwałę i cześć, gdyż każdy jego dobry uczynek jest rezultatem Bożego w nim działania.

   1Ko 15:10  Ale z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a łaska jego okazana mi nie była daremna, lecz daleko więcej niż oni wszyscy pracowałem, wszakże nie ja, lecz łaska Boża, która jest ze mną.

2. Człowiek pokorny nie będzie szukał swego. Duch Święty, bowiem uwalnia go od tej cielesnej potrzeby zaspokajania własnych ambicji. One nas rujnują i odwodzą od Boga. Bóg, po prostu zignoruje nasze zabiegi w tej sprawie:
Jak 4:2-3  Pożądacie, a nie macie; zabijacie i zazdrościcie, a nie możecie osiągnąć; walczycie i spory prowadzicie. Nie macie, bo nie prosicie. (3)   Prosicie, a nie otrzymujecie, dlatego że źle prosicie, zamyślając to zużyć na zaspokojenie swoich namiętności.
3. Pokorny człowiek zawsze polega na Duchu Świętym, bo tylko On może wypełnić w nim wszelką pustkę; umocnić w wierze oraz pomóc trwać na fundamencie Słowa Bożego.
1Pt 5:10  A Bóg wszelkiej łaski, który was powołał do wiecznej swej chwały w Chrystusie, po krótkotrwałych cierpieniach waszych, sam was do niej przysposobi, utwierdzi, umocni, na trwałym postawi gruncie.
4. Pokorny otrzymuje Boży pokój i trwa w nim, ponieważ jego umysł jest przemieniony, a on sam przenosi swoje ciężary na Chrystusa. Dzięki temu jest ufny i cichy w ciężkich doświadczeniach. W efekcie, może lepiej służyć Bogu i pokonywać diabelskie warownie, które kiedyś były przeszkodą nie do przebycia, dzięki duchowemu orężowi.
Izj 26:3-4  Temu, którego umysł jest stały, zachowujesz pokój, pokój mówię; bo tobie zaufał. (4) Ufajcie po wsze czasy Panu, gdyż Pan jest skałą wieczną.

1Pt 5:7       Wszelką troskę swoją złóżcie na niego, gdyż On ma o was staranie

2Ko 10:4   Gdyż oręż nasz, którym walczymy, nie jest cielesny, lecz ma moc burzenia warowni dla sprawy Bożej ; nim też unicestwiamy złe zamysły
1. Prawdziwie pokorny człowiek, gdy zawiedzie Boga, będzie tego żałował i pokutował, i dzięki łasce Bożej pokona w sobie ducha zwątpienia i samopotępienia. Nawet w takich chwilach będzie szukał Pana i będzie z Nim współpracował. Dzięki współpracy z Duchem Świętym zmieni swój charakter, aby go więcej nie zasmucać.

Ostrzegam przed fałszywą pokorą i skruchą

W przeciwieństwie do prawdziwej pokory, ?duch pokory fałszywej? pracuje nad nami w taki sposób, że w imię tej prawdziwej doprowadza nas do użalania się nad sobą i samopotępienia. W takim stanie naszego ducha, nie zwracamy się już wobec siebie w miłości Bożej. W miejsce łagodności, cichości i powściągliwości przychodzi gniew, przez który nas diabeł oskarża; rzuca w ramiona odrzucenia i bezbożności. Jeżeli jest w nas zazdrość i chorobliwa ambicja ? niczym namiętne pożądanie, wtedy ta nasza skrucha jest rzeczywistości peudo-pokorą oraz dumą i niczym więcej.

W dzisiejszych czasach można spotkać dwa rodzaje chrześcijan:

1. dumnych, którzy wyobrażają sobie, że są pokorni,
2. pokornych, którzy obawiają się tego, że są dumni.

Jest jednak jeszcze jedna grupa ludzi ? biblijnie pokornych, są to ludzie, którzy:

• zapominają o sobie;
• wszystko składają w ramiona Chrystusa;
• sami nie uważają się za mądrych i dobrych;
• na co dzień żyją Bożą łaską i dobrocią;
• Duch Święty pomaga im osiągnąć Boży cel przed innymi.

Heb 10:23         Trzymajmy się niewzruszenie nadziei, którą wyznajemy, bo wierny jest Ten, który dał obietnicę;

2Tm 2:21     Jeśli tedy kto siebie czystym zachowa od tych rzeczy pospolitych, będzie naczyniem do celów zaszczytnych, poświęconym i przydatnym dla Pana, nadającym się do wszelkiego dzieła dobrego.

Rzm 6:22        Teraz zaś, wyzwoleni od grzechu, a oddani w służbę Bogu, macie pożytek w poświęceniu, a za cel żywot wieczny