Aby wrócić do części 2. Społeczność kliknij TUTAJ

CZĘŚĆ 3. ŻYWA NADZIEJA CHWAŁY

Przejdźmy do kolejnego objawienia, do czego zostaliśmy powołani:

1Pt 5:10   A Bóg wszelkiej łaski, który was powołał do wiecznej swej chwały w Chrystusie, po krótkotrwałych cierpieniach waszych, sam was do niej przysposobi, utwierdzi, umocni, na trwałym postawi gruncie.

Co wynika z tej nauki?

Otrzymujemy w darze doskonałe życie ? niebiańskie DNA. To jest ten doskonały zarodek życia wiecznego, który przychodzi do nas wraz z Duchem Świętym, podczas duchowych narodzin. Można powiedzieć, że ten zarodek doskonałości powinien być wystarczający. Tym czasem Piotr powiada, żeby chwała życia wiecznego stała się naszym udziałem potrzebujemy jeszcze krótkotrwałych cierpień (doświadczeń), które nas do niej przysposobią.

Dlaczego? Czy jest jakaś pozytywna cecha cierpienia?

Uważam, że ziemskie cierpienie, samo w sobie nie ma większej wartości. Choroby nas niszczą, a permanentne cierpienie ? demoralizuje. Jednak jest też biblijna, ta dobra strona cierpienia, które Bóg na nas dopuszcza. Napisano, że kto cierpiał zaniechał grzechu (1Pt 4:1). Tak, więc cierpienie w tej postaci, tzn. doświadczeń które Bóg dopuszcza, przysposabia nas do tego, co otrzymujemy w darze - czyli do życia wiecznego.

Gdyby tak nie było, nie byłoby objawienia, które zapowiada wiele ucisków, zanim wejdziemy do Bożego Królestwa. Jesteśmy bowiem powołani do wiecznej Bożej chwały w Chrystusie, do której sam nas przysposobi. Duch Święty powołanie to utwierdzi, umocni poprzez cierpienia i doświadczenia ? tj. uciski.

1Pt 5:10   A Bóg wszelkiej łaski, który was powołał do wiecznej swej chwały w Chrystusie, po krótkotrwałych cierpieniach waszych, sam was do niej przysposobi, utwierdzi, umocni, na trwałym postawi gruncie.

1Pt 1:3-10   Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas ku nadziei żywej przez zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, (4)   Ku dziedzictwu nieznikomemu i nieskalanemu, i niezwiędłemu, jakie zachowane jest w niebie dla was, (5)   Którzy mocą Bożą strzeżeni jesteście przez wiarę w zbawienie, przygotowane do objawienia się w czasie ostatecznym. (6)   Weselcie się z tego, mimo że teraz na krótko, gdy trzeba, zasmuceni bywacie różnorodnymi doświadczeniami, (7)   Ażeby wypróbowana wiara wasza okazała się cenniejsza niż znikome złoto, w ogniu wypróbowane, ku chwale i czci, i sławie, gdy się objawi Jezus Chrystus. (8)   Tego miłujecie, chociaż go nie widzieliście, wierzycie w niego, choć go teraz nie widzicie, i weselicie się radością niewysłowioną i chwalebną, (9)   Osiągając cel wiary, zbawienie dusz. (10)   Zbawienia tego poszukiwali i wywiadywali się o nie prorocy, którzy prorokowali o przeznaczonej dla was łasce,

Oto jest społeczność, oto jest łaska i oto jest nadzieja, w dziele prawdziwego powołania. To jest naszym udziałem. My jesteśmy do tego powołani na podstawie Bożego orzeczenia i jak mówią kolejne fragmenty nauczania Piotrowego - jesteśmy do tego dziedzictwa przysposabiani, dzięki Jezusowi, który według wielkiego miłosierdzia swego odrodził nas; Uwaga! ku nadziei żywej przez swoje zmartwychwstanie (1Pt 1:3). Naszą ŻYWĄ NADZIEJĄ jest wieczne życie w chwale, czci i sławie Bożej! (1Pt 1:7; 1Pt 5:10). Powołanie do żywej nadziei posiadamy dzięki świadectwu i mocy Bożej:

Rzm 8:16 Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym, że dziećmi Bożymi jesteśmy.

Efz 1:13 W nim i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię zbawienia waszego, i uwierzyliście w niego, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym,

Efz 4:30 A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.

1Pt 1:5 Którzy mocą Bożą strzeżeni jesteście przez wiarę w zbawienie, przygotowane do objawienia się w czasie ostatecznym.

My potrzebujemy wsparcia mocy Ducha Świętego, aby nasze powołanie ustrzec od zwiedzenia. Nasza wiara musi być prawdziwa, dlatego Pan nas doświadcza poprzez próby, które nas chwilowo zasmucają. Jednak, z tego mamy się weselić, gdyż to nas przysposabia do dziedzictwa Bożego. Nasza wiara będzie więc cennym skarbem w czasie objawienia się Jezusa Chrystusa:

1Pt 1:7 Ażeby wypróbowana wiara wasza okazała się cenniejsza niż znikome złoto,(?)

Tego zbawienia i tego powołania poszukiwali, i wywiadywali się o nim prorocy, chociaż działał w nich Duch Święty, ale było to zakryte przed ich umysłami. Tym bardziej jesteśmy pobłogosławieni, ponieważ nasze duchowe oczy zostały otwarte przez Ducha Świętego (1Pt 1:10).

Na zakończenie - powtórka:

1. Mamy być podobni do obrazu Syna Bożego. Podobni w wartościach, zachowaniach. Dzięki nowonarodzeniu otrzymujemy niebiańskie DNA życia wiecznego, które predyscynuje nas do tego.
2. Powołani jesteśmy do społeczności z Bogiem w Jezusie Chrystusie. Społeczność taka rozwija się w społeczności braci i sióstr, gdy zachowywana jest służba pańska. W takiej społeczności będziemy szukali Bożej obecności w modlitwie, strzegąc służby słowa. Bóg przez Ducha Świętego będzie przychodził i nawiedzał takie zgromadzenie. Ponieważ Pan przebywa w chwałach swojego ludu (Psm 22:4). W takim zgromadzeniu będzie przychodziło objawienie, niezbędne do wykonywania Bożego dzieła.
3. Jesteśmy powołani do żywej nadziej wiecznego życia w chwale, czci i sławie Bożej! Inaczej mówiąc, jesteśmy powołani do Bożego dziedzictwa. Mamy w sobie doskonałego wewnętrznego człowieka, ale musimy o niego dbać. Do tego służą uciski - doświadczenia. Dzięki temu jesteśmy przysposabiani i dorastamy do pełni Chrystusowej. Dążenie do jedności serca i myśli może być zrealizowana tylko w Duchu Świętym, w prawdziwej społeczności braci i sióstr z Jezusem. Ludzkie sposoby dążenia do jedności np. ekumenicznej, są po prostu zmysłowe i nieoparte na wierze.

Prawdziwe Boże powołanie to takie, które wypełnia Boże cele, które opisywałem w niniejszym studium. Tak uczy nas Słowo Boże. Dlatego dążmy właśnie do tego! Amen

KONIEC