W pewnym okresie swojego życia król Dawid ułożył słowa Psalmu 94. W wierszach 17-18 napisał tak:

Gdyby Pan nie był mi pomocą, dawno leżałbym w krainie milczenia. Gdy pomyślałem: Chwieje się noga moja - Łaska twoja, Panie, wsparła mnie.

Podobnie wyraził się w Psalmie 124:2-8

Gdyby Pan nie był z nami, Gdy ludzie powstali przeciwko nam, to byliby nas pożarli żywcem, Gdy płonęli gniewem przeciwko nam, to byłyby nas zalały wody, Potok zatopiłby nas, to przeszłyby nad nami Wody wezbrane. Błogosławiony Pan, Który nie wydał nas na łup zębom ich! Dusza nasza jak ptak umknęła z sidła ptaszników; Sidło się podarło, a myśmy wolni. Pomoc nasza w imieniu Pana, Który uczynił niebo i ziemię.

W przeszłości pomyślałem sobie: Co to byli za ludzie, że tak postępowali wobec Dawida? Pomyślałem też, że jest to nie możliwe, aby takie rzeczy działy się między braćmi i siostrami w Chrystusie.