I. Bóg sędzią i rozjemcą

W kontekście tego, przypominiała mi się biblijna historia konfliktu między Jakubem a Ezawem. Butny i pewny siebie Ezaw wzgardził pierwszeństwem, które miał jakby w kieszeni. Dlatego, w rozmowie sam na sam z Jakubem sprzedał mu swoje pierworodztwo do pierwszeństwa w ojcowskim błogosławieństwie oraz dziedziczeniu majątku. Bożą zasadą było to, że wśród ludu Bożego wszystko, co pierworodne należy do Boga. W ten sposób Bóg stawał się sędzią i rozjemcą w ich sprawie.

Rdz 15:4   Wówczas doszło go Słowo Pana: Nie ten będzie dziedzicem twoim, lecz ten, który będzie pochodził z wnętrzności twoich, będzie dziedzicem twoim. (por. Wjs 6:8)

Wjs 13:2   Poświęć mi wszystko pierworodne; wszystko, co u Izraelitów otwiera łono matki, zarówno u ludzi jak u bydła, do mnie należy.

Wjs 34:19   Każdy pierworodny należy do mnie; z całej własności twojej męskie pierworodne z bydła i owiec.

Ponieważ Ezaw wzgardził Bożym Prawem - tym samym odrzucił Boga jako Sędziego i rozjemcę w każdej sprawie. Butny Ezaw nie pogodził się z Bożym wyrokiem, nie uznał swojego przestępstwa, a całą nienawiść skierował wobec młodszego Jakuba, którym zawsze pogardzał.

Niestety, takie postawy mają miejsce wśród nas. W przeciwieństwie do wspomnianej na początku historii z Nowego Testamentu, Bóg stał się Sędzią, wychowawcą, doradcą i rozjemcą dla całej rodziny Izaaka za sprawą Abrahama, jego powołania i całkowitej zależności od Boga. Bóg często mówił: ?Jestem Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba?. Jako Bóg i sędzia miał prawo interweniować: wydawać wyroki i je egzekwować. Z powodu pychy, bezbożności i wyniosłości pierworodztwo zostało odebrane starszemu bratu i przekazane młodszemu. Sam Ezaw i jego potomkowie za nienawiść i wrogość wobec Jakuba i jego potomków, zostali ostatecznie potępieni i zgładzeni z powierzchni ziemi.

Bogu bowiem zależy, aby pomiędzy braćmi Bożej rodziny panowała zgoda, która podwaja siły, czyny i dzieła dla chwały Bożego Królestwa. Świadczą o tym westchnienia Ducha Świętego na kartach Starego Testamentu:

Psm 133:1-3 Pieśń pielgrzymek. Dawidowa. O, jak dobrze i miło, Gdy bracia w zgodzie mieszkają! (2)   Jest to jak cenny olejek na głowie, Który spływa na brodę, Na brodę Aarona, Sięgającą brzegu jego szaty. (3)   Jest to jak rosa Hermonu, Która spada na góry Syjonu. Tam bowiem Pan zsyła błogosławieństwo, Życie na wieki wieczne.

Kpn 25:14   A kiedy będziecie sprzedawać coś swemu bliźniemu lub coś kupować od swego bliźniego, niechaj nikt nie oszukuje swego brata.

1Ts 4:6   Aby nikt nie dopuszczał się wykroczenia i nie oszukiwał w jakiejkolwiek sprawie swego brata, gdyż Pan jest mścicielem tego wszystkiego, jak to wam zapowiadaliśmy i zaświadczaliśmy.

Prz 18:19   Brat oszukany mocniejszy stawia opór niż warowny gród, a jego upór jest jak zasuwy pałacu.

W Nowym Testamencie odnajdujemy wezwania do jedności braterskiej, szacunku, miłości braterskiej:

Jan 17:21-23   Aby wszyscy byli jedno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby świat uwierzył, że Ty mnie posłałeś. (22)   A Ja dałem im chwałę, którą mi dałeś, aby byli jedno, jak my jedno jesteśmy. (23)   Ja w nich, a Ty we mnie, aby byli doskonali w jedności, żeby świat poznał, że Ty mnie posłałeś i że ich umiłowałeś, jak i mnie umiłowałeś.

Kol 3:12-14   Przeto przyobleczcie się jako wybrani Boży, święci i umiłowani, w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, łagodność i cierpliwość, (13)   Znosząc jedni drugich i przebaczając sobie nawzajem, jeśli kto ma powód do skargi przeciw komu: Jak Chrystus odpuścił wam, tak i wy. (14)   A ponad to wszystko przyobleczcie się w miłość, która jest spójnią doskonałości.

Rzm 12:10Miłością braterską jedni drugich miłujcie, wyprzedzajcie się wzajemnie w okazywaniu szacunku,