Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej w Polsce jest wspólnotą ewangelikalną o orientacji charyzmatycznej (zielonoświątkowej).

Geneza ruchu zielonoświątkowego

Bezpośrednim poprzednikiem ruchu zielonoświątkowego i jednym z jego głównych korzeni był ruch uświęceniowy (ang. The Holiness Movement), który akcentował sprawę tzw. drugiego błogosławieństwa (ang. second blessing), czyli chrztu Duchem Świętym.

Główny wpływ na ruch uświęceniowy wywarli tacy mężowie Kościoła, jak Asa Mahan, Dwight L. Moody, Charles G. Finney, Reuben A. Torrey i inni.

Jednak większość badaczy ruchu zielonoświątkowego jest zdania, że dopiero przeżycia Ducha Świętego w gminie chrześcijańskiej przy Azusa Street w Los Angeles w 1906 roku zwróciły na siebie wzrok całego świata, i że tam należy szukać początków klasycznego pentekostalizmu. Badacze ci powiadają także, że jeśli należy łączyć początek ruchu zielonoświątkowego z jakąś postacią, to jest nią niewątpliwie William J. Seymour (1870-1922), który stał wówczas na czele Misji przy Azusa Street. Dla Wiliama J. Seymoura.

Pięćdziesiątnica znaczyła więcej niż mówienie innymi językami. Dla niego oznaczała miłość w miejsce nienawiści, pojednanie w Chrystusie ras, klas społecznych i płci. Uczestniczący w przebudzeniu w Los Angeles biali biskupi i czarni robotnicy, mężczyźni i kobiety, Azjaci i Meksykanie, biali profesorowie i murzyńskie praczki - wszyscy byli sobie równi. Uważa się powszechnie, że apostołem ruchu zielonoświątkowego w Europie był T. B. Barrat (metodystyczny kaznodzieja z Norwegii) . Jego działalność miała bowiem zasadnicze znaczenie dla ukształtowania się ruchu w Europie.